We genieten van de rust midden in het meer op een 'houseboat'. Weg van het getoeter, weg van de drukte van de stad. We voelen ons als maharaja's en worden op onze wenken bediend. De eigenaars zijn lieve mensen en wonen in hun eigen boot. In het gastenboek zien we brieven van meer dan 100 jaar geleden. De boot heeft dus al een lange familiegeschiedenis. Voor de Engelsen was het in de 19e eeuw verboden om grond te kopen in Kashmir. Toch wilden ze genieten van een aangenaam vakantieverblijf en bouwden ze boten met platte bodems die ze versierden met prachtig uitgewerkt houtsnijwerk.
Veel meerbewoners zijn afhankelijk van toerisme of verkopen groenten en bloemen die ze gekweekt hebben op de eilandjes en smalle stroken grond die hier en daar boven het wateroppervlak uitsteken. De bladeren van de waterlelies worden uitgetrokken en gebundeld als voedsel voor de dieren. Rondvadende marktkramers komen aan boord als je bloemen, drank, juwelen, sjaals of zelfs geld wisselen wil.
Janne en Tim varen constant rond met hun eigen kano, ze hebben de roei- en stuurtechniek volledig onder controle. Zij houden zich bezig met verzamelen van blikjes, chipszakken en ander rondzwervend vuil dat, door nonchallante (Indische) toeristen, in het water beland wanneer die shikara-rondritten doen. Onze eigenaar verzamelt alles wat ze meebrengen in een grote witte zak en vertelt dat het vuil regelmatig wordt afgehaald.
Als we naar de stad willen, peddelen we met de shikara (kano met bootsman) langs de drijvende winkeltjes.
In de mogoltuinen is het omwille van het einde van de ramadan enorm druk. We laten Soenke het ellebogenwerk doen om tickets te bemachtigen. Niet normaal wat een gedring!!!
In de oude stad bezoeken we de Jama Masjid met zijn 372 cederzuilen elk uit 1 enkel stuk hout gemaakt.
We laten Kashmir nu achter ons en zullen het volgende traject naar Leh weer in 2 dagen doen met overnachting in Kargil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten