Bus naar Leh, Ladakh.

"Come back tomorrow, road is still closed!" Vier dagen op rij proberen we aan een busticket te geraken. In de buurt van Sonamarg hebben een aantal 'landslides' de weg versperd. Als men ons verzekert dat de weg 's anderendaags open is, staan we 's morgens om 5u op. Om 6u30 staan we aan te schuiven. De normale onduidelijkheid houdt ons nog een paar uurtjes zoet. Uiteindelijk kunnen we mee met een soort postbus, zitten in de cabine van de chauffeur met nog 3 andere mensen. Om 9u vertrekken we. Anderhalf uur later en 10 km verder houdt de politie alle verkeer tegen. Hier staan we weer voor 4 u aan de kant. Als om half 3 's namiddags een signaal komt om te vertrekken, volgt de gewoonlijke chaos op de straat zodat alles stop zit omdat men zich tegenzijdig blokkeert. Het lukt ons door te rijden tot half 7 's avonds en dan is het weer voor een paar uur gedaan. Als het donker wordt hebben we dus al 50 km van de 400 km gedaan. Normaal zouden we halverwege in Kargil overnachten maar dit worden 2 lange dagen in de bus. Het komt altijd anders dan je denkt, tijd genoeg om met de andere reizigers van de bus contacten te leggen.
Om 9u 's avonds gaat de reis verder, voor de hele nacht en de volgende dag. De chauffeur maakt slechts een aantal stops van max. 2u en kruipt dan telkens in zijn slaapzak. De weg zou zeer spectaculair zijn overdag maar ik geloof dat het maar beter was dat we in de duisternis niet de diepe afgronden zagen. National highway nr.1 was getransfomeerd naar een rotsige piste. Stapvoets reed de bus over elke steen, soms schudde ze zo lelijk heen en weer dat onze hartslag danig de hoogte inschoot. Op die momenten hoopten we vurig dat we op het pad bleven en liefst zonder tegenliggers. Wat werd het soms koud en tochtig in de bus. Het duurde even vooraleer ik door had dat bij elke bubbel het raam verder open schoof.
De morgenstond heeft goud in de mond... Waaaw wat een ongelooflijke landschappen zien we wanneer de bus zich bij zonsopgang omhoog werkt naar passen over 4000m. We zijn in de droge zone aangekomen en vangen de eerst glimpen op van Ladakhi dorpjes met kloosters op de top van rotsachtige heuvels en huizen die zich uitstrekken als een klaterende waterval onder het klooster. Het goen van de brede Indusvallei komt dichter, we zijn in Leh (3600m hoogte).