potosi, op 4090m, hoogste stad van de wereld.

aan onze reisweg in bolivië is wat meer puzzelwerk nodig en soms moeten we anders beslissen dan we in ons hoofd hebben.

in de drukke buurt van het busstation van cochabamba krijgen we te maken met de eerste onprettige ervaring op onze reis. terwijl we met de rugzakken bepakt op de middenberm staan te wachten om over te steken naar de ingang van het busstation, verschijnt er in mijn rechterooghoek een hand. voor ik mij kan realiseren wat dat te betekenen heeft voel ik een ruk aan mijn kettinkje. als ik me omdraai met de nodige scheldwoorden erbij is de dief al aan de overkant van de straat. hij rent en rent en wij hebben geen schijn van kans om hem in te halen met onze zware rugzakken.
als we binnen in het busstation van de eerste shock zijn bekomen, blijken er enkel nachtbussen naar sucre te rijden. 's nachts reizen doen we niet graag en nu willen we zeker zo snel mogelijk weg. we beslissen naar oruro te gaan. na bijna 5u kan de bus niet de stad binnenrijden omwille van een staking. minibusjes blokkeren de kruispunten. dus gaan we te voet  op zoek naar een hotelletje een 3tal km verder. van hieruit raken we de volgende dag weer niet met een overdagbus naar sucre. dat is nog eens balen. vandaar dat we in potosi zijn terecht gekomen. hier komen we weer wat op onze positieven.

de stad potosí is bekend vanwege de ‘rijke berg’, de cerro rico. deze berg torent boven de stad uit als een slaperige, kale reus. onder leiding van de spanjaarden werd al het zilver uit deze berg naar boven gehaald wat talloze levens heeft geëist maar ook vele schatten heeft opgeleverd. talrijke kerken, kloosters en koloniale huizen tonen dat de stad zeer rijk moet zijn geweest.
de situatie van de mijnwerkers in potosí is wel iets verbeterd sinds de dagen van de spanjaarden, maar nog steeds werken er veel mensen onder miserabele omstandigheden in de coöperatieve mijnen van tegenwoordig.

we nemen een minibusje naar plaza minero om de berg van dichterbij te inspecteren, in de hoop een paar waardevolle mineralen te vinden. j&t doen ondertussen aan steenklopperij. ze willen absoluut zilverkleurige stenen vinden en dat lukt hen ook. we zoeken onze weg terug naar beneden en bezoeken daarna het draaiende restaurant ( dat niet draait!!!) om van een mooie blik over de stad te genieten. verder doen we aan sightseeing in de stad vanachter het busraampje op weg naar terminal nuevo, een groot nieuw busstation,  voor een ticket naar tupiza.