De andere dag na een wandeling ... de zon was net achter de horizon verdwenen. Net op tijd konden wij een collectivo aanhouden en waren gelukkig om in te stappen.
Een half uur later komen wij in Huaraz aan. Weer een onbekende plek aan de rand van de stad. Het is ondertussen pikdonker. We stappen uit en dan gebeurt het... totale stroomuitval.
Ineens is de hele stad zwart als de nacht. Alleen auto's geven nog wat difuus licht. Gelukkig hebben wij onze zaklampen bij. De meeste shops sluiten snel hun ijzeren rolluiken. In restaurants worden dunne lange kaarsen op tafels gezet. Men lijkt niet onvoorbereid. Toch is het een bizarre sfeer. Ik denk terug aan onze aankomst in Pakistan. Men heeft ons destijds ook bij kaarslicht de stempels in onze paspoorten gezet.
Nu nog de weg naar ons hostel terug vinden.... Als touristen worden wij nu niet meer herkend dankzij onze zwarte kledij. Wij voelen ons dan ook veilig. Enkele keren vragen wij maar de 'plaza de Armas', het centrale stadsplein, om ons te orienteren. Wij komen langs de Chinees waar wij de dag tevoor nog 'lomo saltado tipo sifa' gegeten hebben.
Een half uur later is het spoken voorbij. Net als in een koor reageren mensen op straat syncroon met een blije 'aahhhh' op het terugkerende licht. Meteen openen alle shops weer.
Wij trakeeren ons nog op een overheerlijke pannenkoek met chocolade saus in de lokale creperie.
Sönke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten