huancayo is een grote stad in de centrale andes. in casa de la abuela worden we hartelijk ontvangen door een spraakzaam gepensioneerd koppel. j & t worden ook hier weer dikke maatjes met tisija, de hond en de poes zonder naam. al snel ondekken ze de tuin, de pingpongtafel en het voetbalspel. antonio geeft goeie informatie over plekken die we moeten gezien hebben. we bekijken beestjes in de lokale dierentuin. een vriendelijke vrouw loopt met ons mee de kortste weg naar de geërodeerde rotsformaties van 'torre torre'. we varen bootje op laguna ñahuimpuquio en volgen een bergpad naar de ruïnes van arwaturo. vanaf hier krijg je een blik over de ganse vallei en de besneeuwde bergketen.
na 2 goedgevulde dagen staan we de volgende ochtend om 6u in het treinstation aan te schuiven voor tickets naar het bergdorpje huancavelica (3690m). een rit van 6u zittend tussen de lokale mensen is een attractie op zich. de trein boemelt tegen 20 à 30 km/u door mooie landschappen. ter plaatse worden we 's avonds ondergedompeld in een authentieke parade van dans en speciale klederdracht. als de gringo's (wij dus) gespot worden, begint een heuse fotoshoot. de vrouwen hebben grote interesse in sönke, ze dringen hem een of andere héle sterke drank op.
we maken ons maar beter uit de voeten, het wordt een beetje te close. vanop trappen proberen we incognito verder te genieten.
de volgende stop is lircay. ook hier worden we getracteerd op het echte leven en feesten van peru. deze keer zijn de schoolkinderen aan de beurt met creatieve lampionnenknutselwerken in alle maten. we praten met een groep lieve, beleefde 11jarige meisjes. ze willen allemaal meteen vriendin met janne worden.
al een paar dagen lijken wij de enige toeristen in peru te zijn. dit traject wordt duidelijk niet door touroperators aangeboden. we kijken onze ogen uit en vooral we worden bekeken met vriendelijke reacties als: 'gringito'.
de volgende morgen om 6u rijden we 2u over piste met de taxi naar sicclla. nu zitten we echt in de hoge andes. het heeft flink gevroren. de alpaca's staan rustig te genieten van de vroege zonnestralen. het laagje ijs op hun dikke pels blijkt hun niet te deren. met lange hals en pluizige, gekleurde oorversieringen zien ze er echt sierlijk uit.
in sicclla wacht een combi op ons om nog eens 3u over ruige, stoffige piste verder te reizen naar ayacucho. we zitten opgepropt met zijn 20en in het minibusje. de rugzakken boven op het dak moeten bij aankomst behoorlijk afgeklopt worden. tot maandag de 29ste wordt ayacucho onze nieuwe thuisbasis.
gr. hilde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten