Vanuit Leh vertrokken naar Likir om aan een korte trekking te beginnen. Hebben minimumbenodigdheden bij en zullen een aantal uren per dag wandelen tot een volgende 'homestay'. We waren net in het klooster van Likir toen de monniken aan de namiddag puja begonnen. Het gaat er heel ontspannen aan toe. De ouderen murmelen de gebeden afgewisseld met rinkelende belletjes, hoorngeschal en tromgeroffel. De kleinsten zitten achteraan en leren geduld te hebben. Sommigen mogen thee inschenken of botervetlampjes vullen. Het is heel rustgevend om dit geheel te volgen. Helaas te donker om foto's te maken.
Toevallig lopen we een gids tegen het lijf, Tenzing. Een vriendelijke man die samen met ons een route uitstippelt. We blijven nog een dag extra in Likir en bezoeken de plaatselijke pottenbakker samen met een Israëlische familie. Hij doet voor hoe zijn potten gemaakt worden op een eenvoudige draaiconstructie. Dan is het de beurt aan de kinderen. Er worden paardjes, vliegtuigen en schoteltjes gemaakt. Hij loopt 3 keer met volle rieten mand de heuvel op waar hij later zeer zorgvuldig de potten zal stapelen op en tussen de yakmest. Hij steekt het vuur bovenaan met de hulp van een beetje benzine aan. Tussen de gaten van de constructie door kan de wind het vuur aanwakkeren.
Namiddag verwelkomen we samen met de plaatselijke Ladakhi bevolking in traditionele kledij een belangrijke rinpoche. Iedereen heeft een wit sjaaltje of plastieken bloemen bij. De rode bandjes die iedereen ontvangt zijn gezegend met mantras en geven bescherming.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten