Terug in Leh.

Lamayuru-Wanla-Alchi.

We steken de Indus terug over en nemen de bus naar Lamayuru. Blijkt dat we een gevaarlijke hoogteweg nemen omdat de weg in het dal al enkele dagen afgesloten is. Grote buldozers zijn bezig de weg vrij te maken. Moonland verklapt dat we er bijna zijn. Vanhieruit steken we te voet een pas over naar Wanla. Een supermooie wandeling door een droge rivierbedding. Dat is echter wel anders als we in de vallei van Wanla aankomen. Opnieuw zien we de ravage die het natuurgeweld heeft veroorzaakt. De brug is verdwenen. Deze keer schoenen uit en met de hulp van 2 gidsen van een andere groep steken we de rivier met sterke stroming over. Je voelt de stenen tegen je onderbenen botsen. De kids krijgen een lift op de rug. Na een homestay vertrekken we met een
Mahindra pick-up naar Alchi. De gompa hier heeft ongelooflijk goed bewaarde kunstschatten, beelden en fresco's, uit de 11de eeuw verdeeld over 5 minitempeltjes. In onze laatste homestay helpen we mee abrikozen plukken, sorteren en laten drogen.
We nemen de ochtendbus naar Leh. Omdat we onze weg hier goed weten te vinden is het alsof we thuiskomen na een lange trip.

Trekking met homestays.

Dag 1: Likir-Yangtang
Dag 2: Yangtang-Ulle
Dag 3: Ulle-Hemis Chupachan
Dag 4: Hemis Chupachan-Tingmosgang
Dag 5: Tingmosgang-Tar
Dag 6: Tar-Ipti

We vertrekken met zijn 10en, 5 kids, 4 volwassenen en de gids. Homestays in Ladakh zijn de perfecte manier om te zien hoe de mensen leven en werken. Voor ons is het terug in de tijd, terug naar de basis. Dieren en mensen in hetzelfde gebouw. De dorpen die enkel te voet bereikbaar zijn, zijn volledig zelfvoorzienend. Het graan op de terrasvormige akkertjes kleurt goudgeel. Men heeft een drukke tijd voor de boeg. Het is abrikozentijd, onderweg hoeven we ze maar van de bomen te plukken. We worden telkens verwelkomd met lekkere melkthee in de gemeenschappelijke ruimte waar gekookt en gegeten wordt. We zitten op kussens aan lage tafeltjes. Groenten voor het avondmaal worden vers uit de tuintjes geplukt. Het is fun voor de kinderen om mee te helpen met erwten uit de peulen te halen of verse noedels te vormen voor in de soep. Altijd zit er wel iemand met een gebedsrol of gebedssnoer mantras te prevelen. De familieleden zijn enorm vriendelijk, bezorgd en gedienstig. We komen niets tekort bij de maaltijd, men loopt heen en weer om bij te vullen. We zijn ondertussen vegetariërs geworden. Op één plek kregen we zelfs een dessert: 1 mooie, blinkende, waardevolle appel (fruit moet van Kashmir komen) die in 10 stukken gesneden werd. Ieder mocht zijn partje, met tandenstokertje, nemen.
De kamers hebben vaak grote hoekramen met goed uitzicht. Dekens en matrassen of slaapmatten worden voorzien. Dat is natuurlijk niet makkelijk te wassen met als gevolg dat we altijd wedstrijd kunnen houden wie de meeste beten van 'bedbugs' heeft.
Een badkamer is niet altijd evident, een snelle kattenwas in de rivier moet dan volstaan. Bij de typische toiletten wordt alles gecomposteerd. Op elk goed gemikt hoopje in het gat hoort een laagje zand. Als dit dan niet echt luxe is, zijn de machtige landschappen dat wel!!!
Een aantal keren hebben we ons over passen van boven 4000m (eentje was zelfs 4500m) gewerkt.
We hadden gedacht dat het koud zou zijn maar dat is het allesbehalve, zelfs 's avonds is een lichte fleece voldoende.

Slogans langs de weg.

De slogans lang de weg zijn altijd goed gevonden, in wat voor conditie de straat dan ook verkeert!

Better be late then never.
Life is so short, don't make it shorter.
Life is a journey, complete it.
Accidents do not happen they are caused.
If married divorce speed.
Speed trills but kills.
Drink and drive, you don't survive.

Klimaatverandering.

Bij elke regen- of onweersbui weten we ondertussen dat landslides ontstaan. Het gevolg is dat wegen volledig geblokkerd worden door steenmassa's en dat bruggen door de enorme waterkracht weggespoeld worden of dat modderstromen de huizen binnendringen. Hier moet je flexibel met je planning kunnen omgaan.
Het blijkt dit jaar vrij extreem te zijn. Traditionele huizen worden nog steeds met zongedroogde modderbrikken gemaakt. Die zijn niet opgewassen tegen de plensbuien van de laatste weken. Op veel platte daken legt men grote plastieken zeilen om te voorkomen dat de brikken oplossen en als modder van de platte daken stromen. Ladakh staat bekend voor zijn droog klimaat, blijkbaar is het dit jaar toch anders.
Bepaalde geliefde trekkings zijn op dit moment onmogelijk.

Likir.

Vanuit Leh vertrokken naar Likir om aan een korte trekking te beginnen. Hebben minimumbenodigdheden bij en zullen een aantal uren per dag wandelen tot een volgende 'homestay'. We waren net in het klooster van Likir toen de monniken aan de namiddag puja begonnen. Het gaat er heel ontspannen aan toe. De ouderen murmelen de gebeden afgewisseld met rinkelende belletjes, hoorngeschal en tromgeroffel. De kleinsten zitten achteraan en leren geduld te hebben. Sommigen mogen thee inschenken of botervetlampjes vullen. Het is heel rustgevend om dit geheel te volgen. Helaas te donker om foto's te maken.
Toevallig lopen we een gids tegen het lijf, Tenzing. Een vriendelijke man die samen met ons een route uitstippelt. We blijven nog een dag extra in Likir en bezoeken de plaatselijke pottenbakker samen met een Israëlische familie. Hij doet voor hoe zijn potten gemaakt worden op een eenvoudige draaiconstructie. Dan is het de beurt aan de kinderen. Er worden paardjes, vliegtuigen en schoteltjes gemaakt. Hij loopt 3 keer met volle rieten mand de heuvel op waar hij later zeer zorgvuldig de potten zal stapelen op en tussen de yakmest. Hij steekt het vuur bovenaan met de hulp van een beetje benzine aan. Tussen de gaten van de constructie door kan de wind het vuur aanwakkeren.
Namiddag verwelkomen we samen met de plaatselijke Ladakhi bevolking in traditionele kledij een belangrijke rinpoche. Iedereen heeft een wit sjaaltje of plastieken bloemen bij. De rode bandjes die iedereen ontvangt zijn gezegend met mantras en geven bescherming.

Nubra-vallei.

De Nubra vallei was een deel van de zijderoute, verbinding tussen Tibet en Turkistan. De kamelen worden nu gebruikt als toeristische attractie. We maken dan ook een ritje in de zandduinen. Vervolgens wandelen we van Hunder naar Diskit. Vanaf het grote kleurige Boeddhabeeld hebben we een mooi uitzicht over de vallei. Maar dan krijgen we te kampen met de weerelementen. Gelukkig mogen we schuilen bij een monnik die een jaar in eenzaamheid doorbrengt. Als we denken dat we terug kunnen wandelen krijgen we een flinke hagelbui over ons. Door de forse warme wind zijn we weer snel droog. Maar het is nog niet gedaan, een serieuze zandstorm maakt het compleet. Een heel intense dag als we terug in onze homestay aankomen.